Op het nippertje

Een prachtige zomerdag werd het weer. Niet helemaal strak blauw. Maar met weinig wind en 29,8 graden was het heerlijk buiten toeven.

Elke keer was er wel weer wat. Dan stond de wind verkeerd. Dan waaide het te hard. Dan moesten we boodschappen doen. Dan had ik er geen zin in. En dan de keren dat ik er niet aan dacht, of liever gezegd vergeten was.
Maar vanochtend schoot het mij te binnen dat het vandaag 31 mei is en dat vanaf morgen de komende maanden geen tuinafval meer verbrand mag worden. Veel te gevaarlijk met die droogte hier.
De weinige wind die er stond kwam uit de goede hoek om niet mijn buren uit te roken, dus moest het vandaag dan toch nog maar even gebeuren. De plaats waar ik het tuinafval bewaar en waar het verbrand wordt, ligt een stuk uit elkaar. Om die afstand te overbruggen heb ik de aanhanger ingezet om het van de bewaarplek naar de brandplek te krijgen. De inhoud van 2 aanhangers met een kop erop is nu gereduceerd tot een kruiwagen as. Die strooi ik van de week wel weer bij de bomen. Dat schijnt nog goed voor voor ze te zijn ook.
Na afloop kreeg ik echter wel op mijn donder van Fien. Ik was namelijk vergeten het slaapkamerraam dicht te doen en de dwarrelende rook had toch een vervelend brandgeurtje naar binnen gebracht. Ik probeerde nog leuk te zijn door te zeggen dat ze vannacht misschien wel ging dromen dat ze naast een brandweerman zou liggen. Dat was niet leuk en of ik maar de volgende keer toch wel even het raam dicht wilde doen, voordat ik fikkie ging stoken. Nou, ik hoop dat ik dat in oktober of november me nog herinner.