Als ik door de tuin loop kan ik het niet laten om hier en daar een onkruidje uit de grond te trekken. Het is net als met een korstje van een wondje. Je kan er moeilijk afblijven. Maar vaak breekt het plantje dan bij de wortel af, zodat ik er weer niets mee opschiet, want binnen de kortste keren groeit er uit de rest een nog groter stuk onkruid. Soms trek ik echter het hele onkruidje eruit en dat voelt dan goed.
Gisteren zag ik een plantje, waarvan de bloemetjes uitgebloeid zijn en waaraan zich heel aparte zaaddoosjes gevormd hadden. Apart genoeg om er een fotootje van te maken.
Heel apart maar ook heel mooi!
BeantwoordenVerwijderenKunstwerkje van de natuur.
Groetjes
Ik dacht eerst aan een al dan niet gevaarlijke giftige rups. Misschien een ontstaan vanuit een evolutionaire overlevingsstrategie.
BeantwoordenVerwijderenAls ik in de tuin ga wandelen heb in steeds een duikersmes bij me, met een steek heb ik wortel en al ;-) Het mes gaat doorheen de keitjes en is zo sterk dat het jaren meegaat.