Al bijna 3 maanden geen blogje meer gemaakt. Schande eigenlijk. Zeker voor mijn vaste lezers. Sorry daarvoor. De voornaamste reden is het volgende.
Regelmatig struinde ik in de natuur. Vaak op wat moeilijker bereikbare plekken. Doorgaans ging dat prima. Echter op zaterdag 22 augustus ging het mis. Erg mis. Na ongeveer anderhalve kilometer langs de rivier te zijn gelopen, gleed ik uit op een kort hellinkje en viel ik met mijn rechter heup op een ronde steen. Een verschrikkelijke vreemde pijn schoot door mij heen en onmiddellijk wist ik dat er iets heel erg fout was.
En daar lig je dan. Midden in de rimboe en je kan geen kant meer op. Staan op twee benen was onmogelijk en lopen al helemaal. Tussen 2 mannen in, met mijn armen hangend over hun schouders zijn we in ruim een uur anderhalve kilometer teruggehuppeld naar de weg, waar de auto stond. Bij iedere stap ging ik door de grond van de pijn. Nadat we naar het ziekenhuis Vinalopó in Elche waren gereden bleek daar uit de foto´s en de MRI die gemaakt werden, dat mijn rechter bekkenhelft verbrijzeld was. Er werd een metalen spies geboord door mijn bovenbeen en via een beugel werd daar 4 kilo gewicht aan gehangen. Deze tractie moest mijn bovenbeen uit mijn bekken trekken.
9 dagen later werd ik geopereerd. 2 chirurgen hebben met hun team 5 uur aan mij gesleuteld en hebben een prachtig metalen vlechtwerk aan mijn bekken vastgeschroefd.
Tijdens de operatie is mij nog 2 keer bloedtransfusie toegediend. Met 80 krammen werd ik weer dichtgemaakt en naar de Intensive Care gebracht, waar ik nog een paar dagen in de gaten gehouden werd.
Na 2 weken ziekenhuis mocht ik naar huis en begon het revalideren. Nu, ruim 2 maanden na de operatie kan ik weer een beetje lopen, inmiddels al met één kruk. Hopelijk kan ik het jaar afsluiten zonder krukken en weer een beetje normaal gaan functioneren.
Het hele traject heeft ook een zware wissel getrokken op mijn super Fien, die alles, gelukkig met veel hulp, op haar geweldige schouders te dragen kreeg.
Een wandeling in de ruige natuur op de campo zit er voor mij niet meer in vrees ik. Maar er blijven genoeg andere dingen over om van te genieten....