Welkom op ons blog over onze dagelijkse beslommeringen in Spanje


Welkom op ons blog over onze dagelijkse beslommeringen in Spanje. Wij zijn Fien en Aart en wonen sinds 2007 met veel plezier op de campo in het zuiden van de Costa Blanca. Genietend van het klimaat, de ruimte, de rust, het levenstempo, onze hondjes en vogeltjes en van elkaar. Kijk gerust rond in deze blog en reacties zijn altijd welkom.

maandag 23 november 2015

Langs het tuinpad van mijn vader

Midden in het oudere gedeelte van Soest ligt De Eng. Het is een enkele kilometers lange verhoogde rug. De Eng ligt grofweg in het gebied tussen de Nieuweweg en de Middelwijkstraat. Dwars over de Eng loopt de Molenstraat. Aan de ene kant van de Molenstraat is de Eng nagenoeg volledig bebouwd met woningen. Aan de andere kant loopt over het midden van de Eng de Molenweg, waarlangs ook nu nog akkerbouw plaatsvindt. Tot ver in de vijftiger jaren was de Molenweg een zandpad. Op de splitsing, aan het eind van de Molenweg staat een pittoresk huisje. Dat is het geboortehuis van mijn vader. Mijn grootouders zijn daar in 1918 hun gezin gaan stichten. Zij hebben hun hele leven lang op deze prachtige plek gewoond, midden tussen de wuivende korenvelden en aardappelakkers.

Wij woonden op de Molenstraat en een wandeling naar opa en oma kostte een klein kwartiertje. En iedere keer als ik het liedje "Langs het tuinpad van mijn vader" van Wim Sonneveld hoor, dwalen mijn gedachten weer af naar de tijd dat ik over het zandpad tussen het wuivende koren naar opa en oma liep. Midden in de zomer stonden de bermen vol met prachtige veldbloemen. Tussen het koren wiegden de korenbloemen en de margrietjes zachtjes mee en er boven trilde de lucht in de warme zonnestralen en floot de leeuwerik. Wat een voorrecht om dat mee te hebben mogen maken.

Mijn grootouders hebben eind twintiger jaren van de vorige eeuw een schilderij laten maken van het huis. Dat schilderij is nu in mijn bezit. Het is echter in een slechte staat. Het heeft alle jaren bij mijn grootouders in huis gehangen en later tot in de tachtiger jaren bij mijn ouders. Het schilderij lijkt dan ook wel op een gerookte makreel. Want in de vorige eeuw rookte bijna iedereen. Als mijn ooms op een verjaardag de hele avond van die dikke sigaren hadden zitten roken en ieder ander aan de sigaret zat, kon ik ´s-nachts niet slapen van de prikkende ogen.

Mijn zus heeft afgelopen zomer tijdens een tochtje een foto gemaakt van hoe het verbouwde huis er op dit moment bij staat. Het huis is tot begin deze eeuw in familiehanden geweest, maar is inmiddels verkocht.

De 2 jongetjes op het schilderij stellen mijn vader en één van zijn broers voor.

Op het schilderij en de zwart/wit foto staat de molen op de originele plek. Eind vorige eeuw is de molen verplaatst naar zijn huidige plek. Waarom dat gedaan is weet ik niet.






4 opmerkingen:

  1. Nog niet zoveel veranderd. De omgeving ziet er nog steeds mooi uit. mooie souvenir.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Se ve muy bonito actualmente. Lo que me impresiona más es el barro de la calle.Debía ser difícil caminar...Es un tesoro un buen recuerdo. Besitos, Amigos

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Zo mooi geschreven. Ik ben zelf op de kolonieweg geboren en kwam dus vaak bij Oma Brons. Pa noemde haar altijd Moes.Opa heb ik niet gekend. Zn rookstoel en pijpenrekje weet ik nog goed. Ik kon het nooit laten om snel een pijp uit het rekje te pakken en in de stoel zogenaamd de pijp te roken. Fijne herinneringen aan de plek en het huis. We hebben wat veldboeketten gemaakt. Gedroogd op zolder. Zo had ik altijd bloemen op mn slaapkamer. 😊

    BeantwoordenVerwijderen