Vandaag een keer een Gastlog

Ook vandaag was het weer een zonovergoten dag. Er stond bijna geen wind en de temperatuur kwam uit op 17,6 graden.

Mag ik een gastlog schrijven op de avond dat ik weer naar Nederland vertrek, vroeg Ineke. Op haar verzoek:

Wat begon als een leuk vooruitzicht eindigde nog net niet in een deceptie.

Na een flinke rug operatie besloot ik te revalideren in het zonnige Benidorm. Hotel geboekt, tas gepakt en moeders ging op pad. De aankomst, moe en in het donker begon direct al dramatisch. Een bezemkast met twee bedden, smerig beddengoed en een ranzige badkamer, zou mijn tijdelijk verblijf moeten worden. Toen die nacht ook nog uitkwam dat de muren van bordkarton bleken te zijn, wist ik dit gaat het de komende twaalf dagen niet worden. Ik ga terug naar Nederland. 

Contact gezocht met de hostess maar die kon op zondag niets voor mij betekenen. Dan maar zelf de telefoon gepakt, die actie bracht een onverwachte wending teweeg. 

Het eerste nummer wat omhoog popte was dat van Fien en Aart, maar jammer geen gehoor. Nu weet ik dat Fien en Aart alle twee aan de Ipad zitten dus kocht ik in het hotel WiFi-time (dat was er dan weer wel) en stuurde hen via mijn Ipad een berichtje met mijn noodkreet.

-- Mag ik twee dagen bij jullie verblijven tot mijn ticket geregeld is--, MEIS.... blijf waar je bent werd er geroepen we komen je halen. 

Daar zat ik dan in Barbarroja, waar me op mijn hart gedrukt werd dat ik mijn tijd in Spanje vol zou maken en wel bij hen. Nu jank ik niet snel maar op dat moment vloeide er wel een traantje van..van...........ja waarvan eigenlijk.......? Van het warme en zorgzame gevoel, wat twee mensen die ik eigenlijk alleen van een weblog en een incidenteel kopje koffie ken, me op dat moment gaven, van het gevoel welkom te zijn. Er viel een last van me af en mijn bezwaardheid was van korte duur, ik voelde me thuis. Na hele fijne dagen, sta ik flink aangesterkt, uitgerust en bijgekleurd, nu dan weer op het vliegveld van Alicante om de terugreis naar Nederland aan te vangen.

Lieve lieve...Fien en Aart, we nemen afscheid met een zoen en een zwaai want omschrijven wat deze dagen voor mij betekend hebben kan ik niet. Ik hoop oprecht tot heel snel en als ons geheimpje werkelijkheid wordt kan dit zomaar ineens zo zijn. 

Dikke kus, liefs en een aai aan de hondjes. 

Ineke