Ze zijn weer bijna rijp. De cactusvijg, woestijnvijg of vijg van Barbarije is de vrucht van de cactussoort Opuntia ficus-indica en verwante soorten.
De vrucht groeit in het Middellandse Zeegebied, Latijns-Amerika en Zuid-Afrika. De vruchten zijn in Nederland vrijwel het hele jaar verkrijgbaar op markten en in toko's.
De vruchten zijn rijp zodra de groene bedoornde vruchten geel of rood verkleuren. De smaak is zoetig, soms aan de zure kant en lijkt enigszins op die van een peer. Men eet de pitjes mee op. De kleine doorns hebben weerhaakjes en kunnen bij mensen een geïrriteerde huid veroorzaken.
Een goede manier om een cactusvijg te eten zonder zich te prikken aan de scherpe doorns is de volgende: men prikt de vrucht met een vork op en zet deze op een bord. Vervolgens snijdt men met een scherp mes beide uiteinden af en snijdt haaks hierop de schil door. Vervolgens rolt men met de vork (of met de hand - pas op de buitenkant van de schil niet aan te raken!) het vruchtvlees uit de vrucht.
In Mexico en op Malta worden van het sap van de cactusvijg ook alcoholische dranken bereid. (bron: Wikipedia).
Aangeraden wordt om slechts 1 vrucht per dag te eten. Dit om verstopping te voorkomen. Ik weet niet of dat waar is, want ik eet er zo heel af en toe maar eens eentje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten